We hebben tegenwoordig allemaal met stress te maken, soms op dagelijkse basis. Op zich niet erg volgens Emily en Amelia Nagoski. Het punt is dat we dagelijks met dezelfde dingen geconfronteerd worden.

Boven op een berg zitten is een heerlijke gedachte, maar werkt niet in de realiteit. Dus we mogen accepteren dat de stress factoren blijven én dat wij zelf mogen uitvinden hoe we deze het beste kunnen verwerken 

Praktisch gezien is bewegen (letterlijk de fysieke manifestatie van wegrennen of vechten) de beste manier. Of dans het er lekker uit, zolang je je lijf maar gebruikt heeft je brein de tijd om los te laten.

Andere acties om de cyclus af te ronden zijn positieve sociale contacten, schrijven (gedachten ordenen) lachen, aanraking (affectie), huilen en creatieve expressie. Voor mij een uitnodiging om te kijken wat ik onbewust al toepas en wat ik in mijn gereedschapskist kan stoppen.

Onze eigen verwachtingen spelen ook een grote rol. Doelen stellen en omgaan met tegenslagen hebben nogal effect op onze stress ervaring. Wanneer ga je door, ondanks alle stress en wanneer gooi je de handdoek in de ring? In het boek staat een mooie invul oefening die ik er in de toekomst bij zal pakken 

Ik heb bepaalde delen van het boek geskipt, omdat in mijn menig soms de nadruk op de patriarchy werd gelegd ipv hoe wij vrouwen voor onszelf kunnen kiezen ondanks backlash. Human Giver Syndroom enzo 

Al met al vond ik het boek informatief en praktisch en zal ik de tips (HUILEN!) graag verder uitschrijven