De tunnelvisie van Stress
Een tijdje geleden vertelde een dame tijdens de massage dat ze moest denken aan een quote van een manager:
“Als ik iets gedaan wil krijgen loop ik naar de drukste persoon. Die cheft het wel tussendoor”
Ik werd flink pissig van die gewiekste mentaliteit, van nota bene een leidinggevende. Want die heeft er kennelijk geen moeite mee zijn/haar personeel nog verder te belasten wanneer er al genoeg van ze wordt gevraagd. De manager krijgt resultaat, ten koste van de gemoedstoestand van zijn/haar werknemers. Dit is toch niet hoe leiderschap eruit ziet?!
Allemaal mijn mening natuurlijk, maar goed ik wil er nog wat over kwijt.
Werken vanuit stress
Wanneer we gedreven worden door stress jagen adrenaline en cortisol door ons lijf. Adrenaline zorgt dat we tot actie overgaan, direct in beweging komen. Cortisol afgifte verhoogt in stress situaties, waardoor we langer door kunnen gaan en uiteindelijk de prestatie kunnen leveren.
Gebeurd dit eens in de zoveel tijd, is het niet zo'n probleem. Onze hormoonbalans en lichaam herstelt zich. Wanneer dit op regelmatige basis voorkomt, wellicht dagelijks op kantoor met zo'n fijne chef, kunnen er problemen ontstaan. Cortisol remt namelijk de werking van je immuunsysteem om te dealen met de acute stressor, wat op termijn kan leiden tot fysieke ongemakken.
In het geval van de kantoor stress gaat je lichaam op overlevingsstand. En overleven geeft geen ruimte voor creatieve oplossingen of om hulp vragen. De taken die er liggen moeten af, daar ligt de focus op. En de klok tikt vrolijk verder. Je zicht vernauwd, gericht op het licht aan het einde van de tunnel.
Werken vanuit rust
Precies dít is waarom rust zó belangrijk is. Want vanuit rust kan je selecteren, afwegen en tot actie overgaan. Je filter werkt optimaal en bijzaken komen er niet in tenzij jij toestemming geeft. Bewust “ja” zeggen als je ruimte hebt, oprecht “nee” zeggen als dit er niet meer bij kan.
Eigenheid, assertiviteit en oprechte behulpzaamheid.
Wanneer je al van alles op je bord hebt liggen, continu wordt gestoord met ad-hoc klussen en iemand komt met nóg een klus is het makkelijker maar direct “ja” te zeggen en later vragen te stellen. Je grenzen onbewaakt en open voor iedereen die maar naar binnen wil.
Stress, frustratie en op termijn contraproductief.
Daarom is rust een absolute powermove! Rustaaagh! Vanuit rust kan je bergen verzetten, houd je het overzicht en raak je niet in paniek.
Crisis afgewend, meegedacht en losgelaten.
Wanneer je dichtbij jezelf blijft ben je veel beter in staat een bijdrage te leveren. Daar ben ik van overtuigd.
3 tips om respectvol grenzen te stellen
Wanneer je al genoeg te doen hebt en je baas of collega aanstalten maakt nog meer op je bord te leggen kunnen de volgende acties helpen:
1. Vraag of ze later terug kunnen komen omdat je nu je focus op iets anders hebt. Desnoods plannen jullie even een half uurtje in, wat je collega of baas mag inschieten. Niet jij!
2. Vraag wanneer de klus klaar moet zijn. Past dit niet in je huidige planning kan je dat vol vertrouwen zeggen. Weten ze het niet? Dan mogen ze daar nog even over nadenken want jij bent bezig.
3. Zeg dat je er op het moment even niets meer bij kan hebben omdat je daar gewoonweg de ruimte niet voor hebt. Wellicht kunnen ze de vraag aan iemand anders stellen.
Ik hoop dat deze tips je helpen je rust te bewaren in een werkomgeving waar veel van je gevraagd wordt. "Nee" zeggen vergt oefening, grenzen stellen vergt oefening maar uiteindelijk wordt het tweede natuur en zal het je gemakkelijker afgaan. Je collega's en managers zullen eraan wennen en precies weten wat ze aan je hebben.
Claim je rust, mooi mens!
Bronnen: hypofyse.nl, De Kracht van Rust - Mirjam van der Vegt